Ik doe gewoon maar wat

Toen Jazzlyn de eerste jaren een super makkelijk kind was snapte ik niets van alle heisa rondom de opvoeding van kinderen. Appeltje eitje dacht ik. Jazzlyn sliep zodra ze in haar bedje lag, maar ook onderweg, op feestjes en in restaurants kon ze prima slapen (nog steeds trouwens, maar dat is een heel ander verhaal), ze huilde nooit en was gewoon een voorbeeldig kind. Ik dacht serieus op een bepaald moment ‘dit doe ik ff’. Boy, was I wrong!

En toen had ik ineens 4 kinderen. Eén volop in de pubertijd en de ander ondanks dat ze nu een kleuter is nog steeds in de  peuterpubertijd. Binnenkort dienen de volgende zich waarschijnlijk al aan voor de pubertijd en de peuterpubertijd, maar daar wil ik nog even niet aan denken, want ik zit nu al regelmatig met mijn handen in het haar. Het meeste van de tijd doe ik maar wat, want van dat ‘dit doe ik ff’ is niets terecht gekomen, ik heb geen flauw idee hoe ik dit ‘ff’ moet doen. Er is geen handleiding, geen gebruiksaanwijzing, zoek ’t maar uit. Ik probeer wel eens naar tips te zoeken, ik heb al heel wat afgelezen, maar iedere website, ieder boek, iedere ‘opvoedkundige’ zegt wat anders. Dus ja, dan kun je alsnog zelf uitzoeken wie er gelijk heeft en komt het er uiteindelijk weer op neer dat je gewoon maar weer wat doet.

Mijn vermoeidheid maakt het er ook niet makkelijker op. Ik ben soms snel geprikkeld, kan soms weinig hebben. Dan schiet ik wel eens uit m’n slof als ze ruzie hebben, wordt ik bozer dan ik zou willen wanneer er te veel herrie wordt gemaakt bij het gamen of reageer ik iets te heftig wanneer er een beker drinken omvalt. En daar voel ik me dan weer heel schuldig over. En vooral onzeker. De toekomst van die vier kinderen ligt op dit moment wel voornamelijk in mijn handen en dat is nogal een verantwoordelijkheid. Dus dan rijst al snel de vraag: Doe ik het wel goed?

Er gebeuren soms dingen dat ik serieus denk dat ik flink gefaald heb in het mama zijn, maar laatst toen Fien en Kaeden door oma werden opgehaald om daar een nachtje te logeren vloog Fien me nog voor ze de deur uit was om m’n nek “Mama ik mis je!”. Blijkbaar doe ik dan in ieder geval wel iets goed. En die bevestiging kan een mama soms hard gebruiken 🙂

2 gedachten over “Ik doe gewoon maar wat”

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.