Toen vorige weekend Tony een paar dagen vrij had en ik er dus niet alleen voor stond ging het best prima allemaal. Natuurlijk waren er wel wat wrijvingen en ruzietjes, maar die zijn er sowieso wel af en toe. Ik dacht dus dat het allemaal wel goed ging komen in week 2 met de kinderen thuis. Dinsdag moest Tony weer werken en was daardoor de hele dag weg. Hij was amper de deur uit en ik had mijn eerste mental breakdown te pakken.
Zelfs een rondje met de hond is niet ontspannend
De vermoeidheid van de afgelopen weken kwam eruit en mijn lontje was kort. Dat lijken de kinderen altijd feilloos aan te voelen dus binnen no-time was het een chaos hier. Gelukkig kon Tony wat met zijn werk regelen en zo hoefde ik het toch niet alleen te doen. Fijn, want ik merk dat ik echt heel erg moe ben. Dat ik constant overprikkeld ben. Ontspanning zoeken vind ik lastig. Niets kan meer zonder nadenken. Zelfs een rondje met de hond is niet ontspannend, want je bent constant aan het opletten of je niet te dicht langs andere mensen loopt.
Nieuwe hobby
Maar goed, wat hebben we gedaan in week 2? Eigenlijk niet heel veel anders dan in week 1. We gingen in ieder geval in de ochtend en in de middag even naar buiten. Even lekker in de tuin of een wandelingetje door de wijk. En uiteraard zijn wij ook al op berenjacht geweest. Zo leuk! Dat gaan we echt nog vaker doen, want er zijn steeds meer beren te vinden. Leuke hobby tijdens deze crisis 🐻🐻🐻
Basketbal
Met Rivaro heb ik een basketbalveldje opgezocht om het basketballen een beetje bij te houden. Het basketbalseizoen is meteen gestopt toen deze week duidelijk werd dat dit nog even zou duren dus moeten we ook hier zelf maar het beste van maken. Zo heb ik ook meteen even wat qualitytime met hem, twee vliegen in één klap dus.
Hebben jullie dat ook, dat het voelt alsof dit al maanden duurt? En toch was dit nog maar week 2. Hoeveel zullen er nog komen? Op naar week 3 in ieder geval!
