Het is vandaag Internationale dag van de overprikkeling. Met vier kinderen en NAH heb ik dagelijks te maken met overprikkeling. In deze blog neem ik jullie mee in een klein stukje van zo’n dag.
Studiedag
Het is studiedag nummer zoveel, nadat er al zolang geen les is geweest. Dit keer twee studiedagen zelfs en ik sta er voor beide alleen voor op een moment dat ik al zo ontzettend moe ben. Standje overleven dus. Ik ben het inmiddels gewend, maar het valt me toch zwaar.
Ochtendje krijspaleis
Ik reserveer een plekje in het krijspaleis. Het krijspaleis dat normaal op studiedagen een redelijke plek is voor een moeder met hersenletsel. Zeker in deze corona periode waarbij er een max. aantal bezoekers is toegestaan. Het is niet ideaal, maar het is te doen en de kleintjes kunnen zich een paar uurtjes heerlijk uitleven in de ballenbak.
Ik wil me omdraaien, maar er is geen weg meer terug
Maar als we aan komen rijden bij de ballentent staan er al verdacht veel auto’s en zodra we naar binnenlopen overvalt de drukte me. Ik wil me omdraaien, maar er is geen weg meer terug. Ik heb het ze beloofd en ik wil ze niet teleurstellen. Dus slik ik even, bijt dan mijn tanden op elkaar en verberg mijn gevoelens onder mijn mondkapje.
Ik voel de laatste druppel mijn kant opkomen
In een ‘rustig’ hoekje achterin zijn alle tafeltjes nog vrij dus dit lijkt me de beste optie. Shit, oordopjes vergeten. Ik probeer evengoed uit alle macht het gegil, gehuil en gestamp dat van alle kanten komt buiten te sluiten, maar het wil niet lukken. Dan eerst maar even koffie en limonade halen. Fien komt meteen aanrennen om wat te drinken. Ze pakt de kan op en ik waarschuw haar dat hij erg vol is en ik het beter kan doen. Te laat. Drie kwart van de inhoud vliegt over tafel. Ik trek nog net op tijd mijn laptop weg voor de volle lading mijn kant op komt (geen slechte reactiesnelheid voor iemand met NAH 😉 ). Ik reageer net iets te fel op Fien en ondertussen voel ik, figuurlijk, de laatste druppel mijn kant al opkomen.
Misselijk
Ik loop de drukte weer door om een dweil te halen. Alle kleuren, geluiden en bewegingen vliegen me aan. Het maakt me misselijk. Ik droog de tafel en ga weer zitten met mijn koffie. Met iedere slok die ik neem probeer ik de tranen die ik inmiddels in mijn ogen voel branden samen met de misselijkheid weg te slikken. Heel even lukt het me om me af te sluiten van de wereld om me heen. Tot ik in de verte een kind hoor huilen dat verdacht veel klinkt als die van mij. Nog maar drie uur tot ons tijdsblok erop zit.
Overprikkeling
Dit was zomaar een klein stukje uit mijn leven met NAH. Het leven waarin ik dagelijks met overprikkeling te maken heb. Wil je meer weten over mijn NAH? Klik dan op deze link. Wil je meer weten over overprikkeling? Klik dan hier of hier.
Hallo Yvonne
Ik volg je elke dag op Instagram en verwonder mij elke dag weer met wat jij allemaal doet.
Zelfs al lees ik dit verhaal van jou met al jou prikkels dan begrijp ik dat jij heel vaak een koorddanser bent die ook nog 10 ballen in de lucht moet houden.
Zoveel bewondering voor jou
Ah wat lief Ingrid! Bedankt voor je reactie!
Mooi geschreven lieverd . Als moeder ( en oma ) voel ik mij soms zo machteloos, wil zo graag meer betekenen , maar het werk beperkt mij helaas nog
Dikke knuffel van een trotse mam xxx
Ik ben al zo blij met alles dat je al voor ons doet 😘❤️
Een kanjer ben je!!!!!
Dikke kus ❤️😘
Lief ☺️😘
Lieve Yvonne,
Gewoon respect. Je doet het, gewoon.
Niet dus, het is niet gewoon. Het is moeilijk uit te leggen hoe het voor jou is.
Ik herken het een beetje, na zware hersenschudding en whiplash, heb ik soortgelijke klachten gehad.
Je bent een lieve topper.💚
Hoi yvonne,
Wat herkenbaar, ook ik ervaar dagelijks alle prikkels die je hier kort beschrijft.
Haal ik kinderen uit school willen ze spelen ja dat kan maar bij wie waar en hoelaat? En dat bij mij keer 3.
Ik zou graag met je in contact komen. Hoe je dit doet en vol houd. De trein denderd wel verder.
Groetjes Wilma
Het is zo herkenbaar allemaal, en fijn om te horen en lezen dat ik niet alleen ben, ook al weet ik dat natuurlijk wel.
Knap hoe je het allemaal voor elkaar krijgt met 4 kinderen. Zelf heb ik de flyer op mijn werk rondgestuurd, ik was toen net weer een paar uur op locatie aan het werk, en dat ging niet goed. Ze zien je, en je krijgt de volle “laag “.
Groetjes Annemarie