Het is stil hier, tijd voor een persoonlijke update

Minder energie

Joehoee ik leef nog hoor! Het is hier alweer even stil dus ik denk dat het tijd wordt voor een persoonlijke update.
Naast dat ik het gewoon altijd druk heb met zo’n gezin als die van ons ging het ook even niet zo lekker. De dagen zijn weer wat donkerder en dat betekent voor mij nog minder energie. In een eerdere blog schreef ik al hoeveel invloed het weer op mij heeft.

Ongelukje

Daarnaast kreeg ik ruim 5 weken geleden een beetje een knullig ongelukje. Mijn dochter was bijna jarig, ik wilde na het maken van de taart voordat ik naar bed zou gaan nog even snel de slingers ophangen. Ik stapte daarvoor op een stoel en toen ik van die stoel af wilde stappen.. je voelt hem al aankomen hè? Ik bleef met mijn voet achter een randje van de zitting hangen verloor mijn evenwicht en viel. Bij het neerkomen kwam ik zo naar op mijn voet terecht die daarbij zo’n harde knak gaf dat ik meteen wist dat het goed fout zat. Een pijn dat het deed! Ik had het gevoel dat het dermate gebroken was dat de botten er uit zouden steken, maar dat viel gelukkig mee 😅

Liever een bevalling

Als moeder zijnde is dan het eerste wat je denkt “Hoe the f*** ga ik dat doen met vier kinderen?!”, want ik wist in ieder geval wel dat dit niet de volgende dag over zou zijn. Maar goed, daar zat ik dus op de vloer. Tony stond meteen naast me en Jazzlyn was ook snel beneden. Samen hebben ze me op de bank geholpen. De pijn werd niet minder en was zelfs zo erg dat ik er misselijk van was en lag te shaken onder een dekentje. Strak van de adrenaline en hyperventileren als een gek. Ik kan je vertellen, mijn bevallingen vond ik prettiger.

Ik viel ondanks de pijn in slaap

Het was inmiddels al een uur of half twee ’s nachts en na meer dan 20 minuten in de wacht te hebben gestaan bij de huisartsenpost was duidelijk dat het daar behoorlijk druk was. Ik mocht komen, maar dan zou ik zeker niet voor 05:00 uur thuis zijn. Ik was al ontzettend moe na alle voorbereidingen voor de verjaardag. De rest van de nacht wakker blijven zag ik niet zo zitten. En dus maakte ik een afspraak om tegen de middag langs te komen en nu met een paar paracetamolletjes te gaan slapen. Ik moet wel echt heul moe zijn geweest, want ik viel ondanks de pijn in slaap en heb ik nog redelijk geslapen ook.

Doorgestuurd naar de Eerste Hulp

’s Ochtends werd goed duidelijk wat de impact was van mijn ongelukje. Mijn enkel was dik en blauw en ik was volledig afhankelijk van iedereen om me heen. Ik kon nog geen kopje thee zelf pakken. Ik had geen krukken en hinkelen was lastig, omdat dat op de door mijn herseninfarct getroffen kant moest.
Bij de huisartsenpost werd ik al snel doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Gescheurd of gebroken, dat was de vraag. Uit foto’s bleek dat het niet gebroken was dus mocht ik zo weer naar huis.

Hulp van alle kanten

Gelukkig zijn mijn zusjes net zulke kneusjes als ik (😜) dus die hadden nog krukken staan. Ook kreeg ik hulp van alle kanten. Fien werd naar school gebracht, Kaeden naar de peuterspeelzaal, de was werd gedaan, etc. Ik kon gelukkig snel bij de fysio hier in de wijk terecht die het eerst heeft ingetapet, dat maakte me al snel iets mobieler. Na een week kon ik het meeste gelukkig alweer zelf. Toch heb ik die week echt wel wat traantjes weggepinkt hoor. Zo afhankelijk zijn en niets kunnen als je normaal zo druk bent is gewoon niet tof.

• 

• 

Hoe het nu gaat

Inmiddels zijn we dus vijf weken verder dus hoe is het dan nu? De eerste weken ging het herstel boven verwachting snel, helaas nu iets minder. Ik had verwacht dat ik met zes weken weer zou kunnen rennen. Dat zie ik helaas nu niet gebeuren. Sterker nog, ik kan amper een rondje met de hond wandelen, zo pijnlijk is het nog. Dat valt dus tegen.
Ik heb volgende maand een stedentripje gepland staan. Het duurt nog even, maar ik begin hem toch wel een beetje te knijpen. Met de pijn die ik nu nog heb zie ik mezelf nog niet over 3,5 week een heel weekend sightseeën. Maar goed, ik probeer (ondanks de donkere dagen 😁) positief te blijven en hopen dat het op tijd goedkomt en anders toveren we gewoon ergens een rolstoel vandaan, toch?!

Tot zover mijn persoonlijke update, hoe is het met jullie?